Zabawy o tematyce misyjnej

1. ŚWIAT

Zapisz na paskach papieru nazwy różnych krajów (kraje powinny się powtarzać). Dzieci siadają w kółku na krzesłach. Każde dziecko otrzymuje nazwę jakiegoś kraju. Jedno dziecko, wcześniej wybrane, stoi w środku (nie ma krzesła) i wymienia nazwę jakiegoś kraju, np. „Chiny!”. Wszystkie dzieci, które tak się „nazywają”, wstają z krzeseł i siadają na innym wolnym (nie wolno im wrócić na swoje!). Także dziecko, które było w środku, siada na jakieś krzesło. Osoba, która została bez krzesła wywołuje nazwę jakiegoś kraju i zabawa toczy się dalej. Od czasu do czasu osoba bez krzesła zamiast nazwy kraju może zawołać „Świat!”. Wtedy wszyscy wstają i przesiadają się na inne krzesło.

Po zabawie powiedz:

„Przed chwilą wymienialiśmy różne kraje. Zamieszkują je ludzie o różnych twarzach, charakterach, zwyczajach. Różni ludzie – misjonarz ma być gotowy służyć wszystkim ludziom bez względu na kolor skóry, wygląd, zachowanie”.

Zakończ zabawę modlitwą o wszystkie dotychczas poznane kraje i zamieszkujących je ludzi.

2. „JADĘ DO…”

„Wyobraź sobie, że jesteś misjonarzem wysłanym do jakiegoś kraju w Azji. Co zabrałbyś ze sobą?”. Poproś dzieci, by usiadły w kółku. Pierwsze dziecko mówi: „Jadę do Azji i zabieram ze sobą plecak”, drugie dziecko mówi „Jadę do Azji i zabieram ze sobą plecak, książkę” i tak dalej. Każde kolejne dziecko powtarza to, co powiedziały osoby poprzednie oraz dodaje jedną nową rzecz. I tak aż do momentu, gdy ktoś się pomyli. Osoba, która pomyliła się zaczyna grę od nowa.

Zabawę można powtarzać, zmieniając kraje, kontynenty.

Zakończ zabawę, mówiąc: „Kto wie, czy ktoś z was nie pojedzie do jakiegoś kraju jako misjonarz? Od dziś możesz się o to modlić”. Zachęć dzieci do modlitwy.

3. PAJĘCZYNA

Możesz potraktować ją jak podsumowanie zajęć o misji. Będziesz potrzebował kłębek włóczki. Dzieci siadają lub stoją w kółku. Następnie, trzymając końcówkę, rzucamy kłębek włóczki, wywołując dowolne dziecko po imieniu. Dziecko trzymające włóczkę, rzuca kłębek następnemu wybranemu przez siebie koledze, wołając go po imieniu. Niech każde dziecko ma w swoim ręku włóczkę, co najmniej jeden raz. W ten sposób w środku powinna powstać piękna „pajęczyna”, piękny wzór.

Zwróć uwagę dzieciom, że gdy osoby kochające Pana Jezusa współpracują ze sobą, tworzą razem coś pięknego. „Pomagając misjonarzom, w różny sposób przyczyniasz się do rozprzestrzeniania się Ewangelii po całym świecie”.

4. PAPIER – NOŻYCZKI – KAMIEŃ

Naucz dzieci tych trzech słów w języku narodu, który chcesz im przedstawić, np.: po hiszpańsku (znają go niektóre indiańskie plemiona).

Powiedz:„Zanim wyruszymy w podróż zagramy w grę. Musimy najpierw nauczyć się trzech słów po hiszpańsku, bo tym językiem posługują się mieszkańcy kraju, do którego jedziemy. Papel – papier, tijera – (czyt. tichera) nożyczki,piedra – kamień.” Podziel dzieci na dwójki. Ustal znaki: papier – otwarta dłoń, kamień – pięść, nożyczki – palce, środkowy i wskazujący, udają nożyczki. Nauczyciel daje znak, np.: „start” i wtedy każdy wyciąga jedną rękę z poza pleców i pokazuje papier, nożyczki lub kamień. W danej dwójce wygrywa osoba pokazująca silniejszą rzecz.

Obowiązuje zasada: nożyczki wygrywają z papierem (tną go), kamień wygrywa z nożyczkami (niszczy je), papier wygrywa z kamieniem (przykrywa go). Grę powtarzamy 10 razy i wygrywa ostatecznie osoba z największą liczbą wygranych.

5. KIM JESTEM?

Dzieci stoją w kółku. Jedno z nich jest w środku i ma przypiętą na plecach kartkę z imieniem misjonarza lub kraju (które poznawaliśmy na zajęciach). Następnie podchodzi po kolei do każdego dziecka zadając pytania, na które odpowiedź może brzmieć tylko „tak” lub „nie”. Pytania mają pomóc mu odgadnąć „kim jest”.

6. KIM JESTEM? (wersja dla większej grupy dzieci)

Wybieramy kilkoro dzieci z kartkami na plecach (każde może mieć inną osobę lub kraj) i one jednocześnie podchodzą do pozostałych dzieci, zadając pytania. Wygrywa ten, kto pierwszy odgadł kim jest.

7. PANTOMIMA

Jedno dziecko odgrywa misjonarza, o którym grupa się uczyła, a pozostali zgadują o kogo chodzi, w jakim kraju pracuje itd. Dziecko może też odgrywać kraj i co misjonarz może tam robić, gdy nie chodzi nam o konkretną osobę.

8. DLA KOGO TA TOALETA?

Na kartkach papieru zapisujemy oznaczenia toalety w różnych językach. Na odwrocie kartki warto narysować symbol. Następnie na drzwiach (ścianie) przyczepiamy jedną parę w danym języku, np. „Boys” (chłopcy), „Girls” (dziewczynki) rysunkiem do ściany. Dzieci stoją (siedzą) w pewnej odległości. Na sygnał nauczyciela muszą ustawić się w kolejce do właściwej toalety. Dajemy na to np.: 10 sekund. Gdy wszyscy są już ustawieni, odwracamy kartki, by sprawdzić czy każdy stoi do właściwej toalety. Następnie powtarzamy zabawę, przyczepiając kartki w innym języku i zmieniając kolejność, by dzieci nie myślały, że np. dla chłopców napis zawsze wisi po lewej stronie.

Propozycje:

Kraj                 Dziewczynki              Chłopcy

Anglia                 Girls                           Boys

Tajlandia            Ying                            Chay

Indonezja           Wanita                       Pria

Wietnam             Nu’                              Nam

Malezja            Perempuan               Laki-laki

Filipiny               Babae                         Lalaki

Wyjaśnij dzieciom, że każdy misjonarz w nowym kraju musi uczyć się nowego języka, a to często jest bardzo trudne. Nawet najprostsze nazwy, słowa w obcym języku potrzebne w codziennym życiu, bywają niełatwe.

9. AZJATYCKA MIESZANKA

W Azji istnieje zwyczaj rozbierania butów przy wejściu do domu. Ilość butów przed domem świadczy o ilości gości. Zabawa zaczyna się wtedy, gdy wszyscy goście wychodzą w tym samym czasie.

Dzieci siadają w kółku (w grupach 4-10 osobowych) i zdejmują buty. Wszystkie buty powinny znajdować się w środku. Następnie każdemu dziecku zawiązujemy oczy. Nauczyciel miesza buty w środku koła i na sygnał, np.: „mieszanka” każde dziecko próbuje znaleźć swoje buty. Wygrywa dziecko (lub grupa), które pierwsze to zrobiło.

10. UBIERZ SIĘ I JEDZ

Przygotuj: 2 kostki do gry, na stole (podłodze) połóż plastikową miskę np. z cukierkami-piankami, 2 chińskie pałeczki oraz tuż obok ubrania: szlafrok, szalik, czapkę, okulary słoneczne, pantofle.

Każdy uczestnik zabawy kolejno rzuca jednocześnie dwoma kostkami. Osoba, która wyrzuci dwie szóstki, szybko podchodzi do miejsca, gdzie są ubrania i miska, jak najszybciej ubiera wszystko (na swoje ubrania), a potem używając tylko pałeczek (trzyma je w jednaj ręce), zaczyna jeść to co jest w misce. Gdy następna osoba wyrzuci szóstki, pierwsza musi szybko zdjąć ubrania i wrócić na miejsce. Druga osoba ubiera się i zaczyna jeść pałeczkami. Gra kończy się gdy miska jest pusta. Zamiast pianek można podać preparowany ryż.

11. PROSZĘ ZAPIĄĆ PASY

Każde dziecko robi samolot z papieru i podpisuje swoim imieniem. Następnie dzielimy dzieci na 4 grupy. Każda ustawia się w jednym kącie sali i otrzymuje nazwę jednego kraju. Każde dziecko rysuje na swoim samolocie flagę tego kraju lub pisze nazwę kraju. Na środku sali ustaw 5-6 obręczy hula-hop i każdy podpisz nazwą stolicy kraju. Hula-hop oznaczają lotniska.

Nauczyciel mówi: „Panie panowie prosimy zapiąć pasy, podchodzimy do lądowania.” Dzieci przygotowują się do rzucania samolotami.

„Lądujemy na lotnisku w ….”Dzieci starają się rzucać samoloty na dane lotnisko. Nie mogą opuszczać swojego miejsca i każdy ma tylko jeden rzut. Wygrywa drużyna, której największa liczba samolotów prawidłowo „wylądowała”.

„Dziękujemy, że Państwo wybrali nasze linie lotnicze.” Dzieci biegną, aby zabrać swoje samoloty i wracają na miejsce. Zabawę powtarzamy.

Uwaga: większość misjonarzy musi pokonywać dalekie dystanse samolotami. Podróże są okazją do skosztowania ciekawych potraw.

12. GESTY I DŹWIĘKI

Powiedz: „Misjonarze często zanim nauczą się języka danego plemienia, muszą posługiwać się za pomocą gestów czy dźwięków. Zobaczymy, jak nie znając języka, dacie sobie radę z przekazywaniem wiadomości mieszkańcom pewnej wioski”.

Dzieci losują z pudełka karteczki i za pomocą gestów i dźwięków „pokazują” wiadomość.

Przykładowe wiadomości:

–       biegnący nosorożec

–       wąż w krzakach

–       czas posiłku

–       zbliża się burza

–       czas na modlitwę

–       itp.

13. „TAK” i „NIE”

Przygotuj białe (TAK) i czerwone (NIE) karteczki dla każdego dziecka. Czytaj stwierdzenia, dzieci odpowiadają pokazując odpowiednią karteczkę.

Zdania:

Misjonarz to człowiek, który lubi kłamać (NIE)

Misjonarz pomaga innym odnaleźć Boga (TAK)

Tylko Polacy mogą być misjonarzami (NIE)

Życie misjonarza jest bardzo łatwe (NIE)

Misjonarz powinien kocha Boga i ludzi (TAK)

Misjonarz musi mieć żonę, a misjonarka męża (NIE)

Misjonarz nie lubi podróżować (NIE)

Misjonarz dobrze zna Boże Słowo (TAK)

itp

ZABAWY – pobierz plik pdf